اپورتونیسم یک جریان ضد مارکسیستی در درون جنبش کارگری است.
لنین می گوید: "اپورتونیست ها به طور عینی یک گردان سیاسی بورژوازی و کانالی
هستند که از طریق آن به درون جنبش کارگری نفوذ کرده و عمال خود را وارد می
کنند."[1]
اپورتونیسم به شکل اپورتونیسم راست یا "چپ" بروز
می کند. مائوتسه دون می گوید: "اپورتونیسم راست دقیقاً وادار کردن پرولتاریا
به دنباله روی از منافع خود خواهانۀ بورژوازی و حزب سیاسی آنست."[2]
از تظاهرات اپورتونیسم راست میتوان مثال های زیر را نام برد:
پر بها دادن به نیرو های دشمن در هنگام جنگ انقلابی، عدم کوشش برای بسیج و تشکل
توده ها برای مبارزه، عدم استفاده از فرصت های مناسب و هنگامی که مبارزۀ طبقاتی
حدت می یابد بد بین و نومید بودن، عقب نشینی در مبارزه تا حد خیانت به انقلاب
وغیره.
اپورتونیسم "چپ" نیز با مشی صحیح پرولتاریا در
تضاد قرار می گیرد: "(ایده های اپورتونیست های "چپ") در ماورای
مرحلۀ معین تکامل روند عینی به ماجراجوئی می پردازد: برخی از آنان تخیلات خود را
با واقعیات اشتباه می گیرند، برخی دیگر می کوشند با زورد ایده هائی را تحقق بخشند
که جز در آینده قابل تحقق نیستند. ایده های آنان که از پراتیک کنونی اکثریت افراد
و از واقعیت کنونی بریده است، سبب دست زدن به عملیات ماجراجویانه می شود."[3]
منشاء طبقاتی اپورتونیسم (چه راست چه "چپ") از نظر
سیاسی، ایده های بورژوازی است. هر دو نوع اپورتونیسم مخالف مارکسیسم، لنینیسم است.
اپورتونیسم راست و "چپ" در شرایط معینی میتوانند به هم دیگر تبدیل شوند
و به امر انقلاب پرولتاریائی خسارات سنگینی وارد آورند. به طور کلی، ریشۀ
اپورتونیسم، جدائی ذهنی از عینی، تئوری از پراتیک است. تاریخ تکامل مارکسیسم تاریخ
مبارزه علیه کلیۀ اشکال اپورتونیسم و پیروزی بر آنها است. تاریخ مبارزات طبقاتی
نشان میدهد که پیروزی یک مشی اصیل انقلابی مارکسیستی – لنینیستی آسان و ارزان به
دست نمی آید، بلکه فقط در مبارزه ای حاد و پیگیر حاصل می گردد.
*****
بر گرفته از کتاب مبانی
و مفاهیم مارکسیسم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر