تئـــــوری و پراتـــــیک انـــــقلابی

عکس من
"ما به شکل گروه فشرده ی کوچکی در راهی پر از پرتگاه و دشوار دست یکدیگر را محکم گرفته و به پیش می رویم. دشمنان از هر طرف ما را در محاصره گرفته اند و تقریباً همیشه باید از زیر آتش آنها بگذریم. اتحاد ما بنابر تصمیم آزادانه ی ما است. تصمیمی که همانا برای آن گرفته ایم که با دشمنان پیکار کنیم و در منجلاب مجاورمان در نغلطیم که سکنه اش از همان آغاز ما را به علت این که به صورت دسته ای خاصی مجزا شده نه طریق مصالحه بلکه طریق مبارزه را بر گزیده ایم، سرزنش نمود اند.(...)! بلی، آقایان، شما آزادید ...هر کجا...دلتان می خواهد بروید ولو آنکه منجلاب باشد؛ ما معتقدیم که جای حقیقی شما هم همان منجلاب است و برای نقل مکان شما به آنجا حاضریم در حدود توانائی خود کمک نمائیم. ولی در این صورت اقلاً دست از ما بر دارید و به ما نچسبید و کلمه ی بزرگ آزادی را ملوث نکنید. زیرا که آخر ما هم "آزادیم" هر کجا می خواهیم برویم و آزادیم نه فقط علیه منجلاب بلکه با هر کس هم که راه را به سوی منجلاب کج می کند، مبارزه نمائیم!"(چه باید کرد؟)- لنین

۱۳۹۰ اسفند ۲, سه‌شنبه

اعلامیۀ سازمان انقلابی افغانستان

سوم حوت، روز رستاخیز توده ها علیه اشغالگران گرامی باد! 
تاریخ نشان داده که نبود رهبری سالم، پیشاهنگ و مسلح به علم مارکسیسم در انقلاب ها، قیام ها، اعتصابات و اعتراضات عمومی باعث می گردد که خیزش های توده ها در پایان کار به شکست مواجه و به نفع نیروهای مرتجع و حاکمان فاسد منتج گردد، و استبداد حاکم بیشتر از پیش خونخوارتر و درنده خو تر عمل نماید.
قیام سوم حوت 1358 که به اثر استبداد و فاشیزم دولت دست نشاندۀ حزب دموکراتیک خلق و تجاوز قشون ارتش «سرخ» حدوداً دو ماه بعد از هجوم وحشیانۀ سوسیال امپریالیزم شوروی در کابل برپا گردید، یکی از قیام های خونین مردم ما علیه اشغالگری و حکومت  وابسته و مزدور، ثبت تاریخ گردیده است.
با آنکه در روزهای اول و دوم حوت، اعتراضات مردم کابل به صورت اعتصاب و شعارهای ضد اشغالگری به شکل خودجوش آغاز گردید، اما روز سوم حوت این اعتراضات و احساسات، کوچه های کابل را مملو از مردمی نمود که دهه ها قبل نیاکان شان پوزۀ اشغالگران انگلیسی را به خاک مالیده بودند. متأسفانه به علت نبود رهبری سالم و پیشاهنگ توده ها و در عین حال قساوت و بی رحمی سگان قلاده بند حزب دموکراتیک خلق و اشغالگران روسی، این قیام به شکست و ناکامی منجر گردید.
این قیام و قیام های قبل و بعد نشان دهندۀ آنست که روح استقلال خواهی و آزادیخواهی در ضمیر توده های ما همیشه زنده بوده و هیچ نیرو و قدرتی توان کشتن این روحیه را نداشته و ندارد. درین میان افراد، گروه ها، سازمان ها، احزاب و جریان های راست و «چپ» نیز وجود دارند که همنوا و همصدا با نیروهای اشغالگر علیه مردم خود عمل نموده و نام های کثیف شان ثبت تاریخ گردیده است.
تاریخ مبارزاتی کشور ما یک بار دیگر تکرار گردیده و اینک جنایتکاران امریکایی و سایر متحدان آن با بهانه قرار دادن «جنگ علیه تروریزم و القاعده» کشور ما را اشغال نموده و افغانستان را به کشتارگاه مردم زحمتکش ما مبدل ساخته است، اما جاسوسان، وطنفروشان، خاینان و غلامان حلقه به گوش سرمایه و امپریالیست ها این تجاوز را «فرصت طلایی» می دانند.
در شرایطی که اشغالگران امریکایی با استفاده از پیشرفته ترین سلاح های جنگی به شکل سازمان یافته و سیستماتیک مجهزترین پایگاه های نظامی خود را در افغانستان ایجاد نموده و هر روز در فکر مستحکمتر کردن آن هستند و در شرایطی که امپریالیست های ریز و درشت با ماشین جنگی ناتو به فجیع ترین جنایات ضد انسانی دست می زنند، در چنین شرایطی در کنار ایجاد حزب کمونیست وظیفۀ اساسی نیروهای چپ انقلابی و آزادیخواه است که با وحدت اصولی در کنار یکدیگر قرار گیرند و با استفاده از تمامی امکانات، اشغالگران را آماج حملات گوناگون قرار دهند تا گامی به سوی استقلال کشور نزدیکتر شویم.
امپریالیست های اشغالگر امریکایی و متحدان آن که هر روز خون می ریزند و با شاشیدن بر اجساد مرده ها بدترین توهین ها را به خلق ما روا می دارند، باید بدانند که روز چخ کردن شان از کشور ما فرا رسیدنیست، اما اگر نیروهای انقلابی و پیشاهنگ زحمتکشان پیشقدمی ننمایند و رهبری این قیام ها و خیزش های مردمی را به دست نگیرند و با وحدت اصولی در جبهۀ واحد گردهم نیایند، نباید انتظار داشته باشند که این خیزش ها و قیام ها نتیجۀ مطلوب و دلخواه را به همراه می آورند.
سازمان انقلابی افغانستان به عنوان بخشی از جنبش چپ انقلابی وظیفۀ خود می داند تا جایی که ممکن باشد قیام ها و رستاخیزهای مردمی را تجلیل نماید تا باشد که تاریخ خونین کشور ما آن را همیشه در سینۀ خود زنده نگه دارد. یادوارۀ قیام سوم حوت، احساس آزادیخواهی، استقلال طلبی و ضد بیگانه ستیزی را در ما زنده می سازد و ما را بر آن وا می دارد که با تمام وجود علیه اشغالگران کنونی به مبارزۀ بی امان دست بزنیم و نوکران بیمقدار آنان را در توفان خشم توده ها از کشور خود بروبیم.

جاودان باد حماسۀ سوم حوت!
مرگ بر امپریالیزم
در راه سوسیالیزم، به پیش!

سازمان انقلابی افغانستان
3 حوت 1390

آمار مشاهده کننده ها

پر بیننده ترین ها