امپریالیست
های امریکایی و ناتو خلق سوریه را سلاخی می کنند؛
با
همبستگی با خلق سوریه، این جنگ استعماری را تقبیح نماییم!
دولت های ارتجاعی مستبد که در
خدمت طبقات حاکمه قرار دارند، رژیم های
غارتگری به شمار می روند که
توده های زحمتکش همواره قربانی آن
هستند. دولت های مذکور با اعمال سیاست های فاشیستی و ضد مردمی مصروف
غارت و چپاول مردم اند و با حمایت دولت های
امپریالیستی، جنبش های رهایی بخش را سرکوب می کنند و
سرانجام زمینه ساز تجاوز و لشکرکشی کشورهای
امپریالیستی می گردند.
امارت اسلامی ملا عمر که
زاییدۀ وحشت جهادیان بود، رژیم بعثی صدام و دولت مستبد معمر قذافی نمونة دولت های مستبد و ضد دموکراتیک
هستند که امپریالیست های
امریکایی و شرکای ناتو اش
برای تأمین منافع ستراتیژیک و غارت ملل، به بهانه های جنگ علیه القاعده، تروریزم و دفاع از حقوق
بشر، آن ها را آماج حملات امپریالیستی
قرار دادند و با لشکرکشی های خونین
و مداخلات مستقیم، خلق ها را
درین کشورها از دم تیغ گذراندند.
با خصلت جنگ افروزانۀ
امپریالیست ها، اینک نوبت به رژیم ضد دموکراتیک بشار اسد رسیده است. رژیم اسد که متحد
نزدیک رژیم سفاک آخوندی ایران است، بر اساس ستراتیژی امریکا برای شرق میانه، باید
سرنگون گردد و زهرچشم از کشورهای حامی سوریه به ویژه ایران بگیرد. پس از «بهار
عربی» در چند کشور عربی، موج اعتراضات به سوریه رسید و مردم به خصوص کارگران و
زحمتکشان تهیدست که از سیاست های
نئولیبرالیستی و غارتگرانۀ چند دهۀ خاندان اسد به ستوه آمده بودند، دست به
اعتراضات وسیع زدند. امپریالیست های
امریکایی نیز با دیدن اعتراضات مردمی فرصت را از دست نداده، با اجیران داخلی در
سوریه سمت و سوی این اعتراضات را تغییر دادند و آن را به جنگ ارتجاعی و استعماری تمام
عیار مبدل ساختند.
امپریالیست های امریکایی
مدتهاست که به خاطر سرنگونی رژیم بشار اسد به منظور حفاظت از اسراییل این سگ
نگهبان امپریالیزم امریکا در منطقه٬
سرمایه گذاری کرده اند، چنانچه در
این اواخر مطبوعات غربی گزارشی را به نشر سپردند که در زمان ریاست جمهوری جورج
بوش، شش ملیون دالر به مخالفان بشار اسد «کمک»
صورت گرفته تا در راستای سرنگونی حکومت وی به مصرف برسانند.
چنانچه تذکر رفت، با آغاز
اعتراضات در هفده ماه قبل، نوکران داخلی امپریالیست های امریکایی با هدایت مستقیم سیا و انتلجنس
سرویس وارد صحنه شدند تا با ایجاد «ارتش آزاد سوریه» جنگی را که منتج به تأمین
منافع امریکا، انگلیس و متحدان ناتویی آن می شود، براه اندازند. این جنگ که زیر نظر مستقیم
امریکا و انگلیس صورت می گیرد،
با حمایت مالی عربستان سعودی و قطر و
حمایت آموزشی ترکیه همراه است؛ القاعده نیروی مهم این جنگ است و بی جهت نیست که ایمن الظواهری از رهبران القاعده،
از مخالفان بشار اسد حمایت نمود و رژیم او را غدۀ سرطانی خواند.
حضور القاعده در این جنگ
استعماری و حمایت امپریالیست های
امریکایی از آن، بیش از پیش ماهیت واقعی جنگ امپریالیستی در افغانستان را روشن می سازد و سیلی های محکمی بر روی وطنفروشانی
حواله می کند که امریکا را منجی و دوست
افغانستان تبلیغ می کنند.
امریکا و القاعده که «دشمن» یکدیگر به حساب می آیند، در جنگ سوریه در «اتحاد مقدس»
قرار گرفته اند تا دمار از روزگار خلق های
تحت ستم بکشند. این سازمان مخوف و فاشیست اسلامی برای تأمین منافع امریکا چون سگ
هار عمل می کند، چنانچه در افغانستان از
راه «دشمنی» با امریکا، برای تأمین منافع ستراتیژیک این امپراتوری خونریز عمل کرد.
امپریالیست های امریکایی و
متحدان ناتویی آن پس از یازدهم سپتمبر با حربۀ «دشمنی» با القاعده و «تروریزم» به
کشور ما یورش آوردند و آن را به مستعمرۀ خود مبدل ساختند. پیامد این اشغال اکنون
با گذشت بیشتر از ده سال، سرزمین جنگزده، فقیر و در پرتگاه نابودی است که
استعمارگران 48 کشور و دولت پوشالی مرکب از خاینان هفت ثوری، هشت ثوری، طالبان و
تکنوکرات های وطنفروش بر آن حاکمیت می
رانند.
امپریالیزم امریکا که در
زمان تجاوز سوسیال امپریالیزم شوروی بر کشور ما، القاعده را سازماندهی و تجهیز نمود،
برای پیاده نمودن ستراتیژی آسیایی اش،
از آن «دشمن جهانی و خطرناک» ساخت. موجودیت این «دشمن خطرناک» در کشور ما، نیروهای
اشغالگر و متحدان جهانی اش را
به افغانستان کشاند و کشور ما به اشغال امپریالیست ها درآمد. 50 هزار مورد بمباردمان در سال،
24 زندان امریکایی، ادرار بر اجساد، انداختن اجساد به سگ های ارتش، بمباردمان و قتل عام محافل عروسی فقیرترین
دهقانان روستایی، تجاوز جنسی بر زنان، به گلوله بستن اطفال، راکت پرانی های همسایگان، شکاف عمیق طبقاتی، محرومیت 7
ملیون تن از نعمت سواد، به بردگی کشاندن کودکان به کارهای شاقه، مرگ و میر سالانۀ
10 هزار کودک از مرض توبرکلوز، یک و نیم ملیون معتاد، جان باختن مادری در هر دو
ساعت بر اثر ولادت، چهار ملیون بیکار، نداشتن دسترسی هشتاد در صد مردم به آب
آشامیدنی صحی، فضای آلودۀ شهر کابل، حملات انتحاری، سر بریدن ها، آدم ربایی،
فحشا، فساد، غارت و چپاول، تاراج منابع زیرزمینی، خود سوزی زنان و خشونت علیه آنان، تحمیق مردم، موجودیت
200 باند مسلح جنایتکار، ویرانی خانه های
گلی دهقانان، توهین و تحقیر کارگران و استخدام جواسیس، حاکمیت جنایتکاران در قدرت
وغیره از ارمغان این اشغال بوده است. با تمام موارد فوق در کشور ما، امریکا نوکران
افغان خود را وادار می سازد
تا در سوریه علیه «استبداد» بجنگند، و اوباما این جلاد جهانی اعلام می دارد که «ماموریت» افغانستان
را به پایان می رساند، چون القاعده در حال «شکست»
است و توانایی اش را از دست داده است!!
ولی همین «القاعده»ی در حال
«شکست» در افغانستان، در سوریه به نفع ایالات متحدۀ امریکا و متحدان ناتویی آن با تمام
«توان» موفقانه می جنگد و امریکا هم از آن
حمایت می کند. رئیس مستعفی اکادمی
نظامی ترکیه امیرالبحر تورکر ارتورک در ماه جون 2012 گفت: «دولت ایالات متحدۀ امریکا
از هجوم همه انواع تروریست ها و
القاعده به سوریه، که چندین عملیات تروریستی بزرگ را در این کشور انجام داده،
پشتیبانی می کند.» روزنامۀ گاردین نیز اخیراً
در یکی از مقالات خود به قلم سامی رمضانی نوشت: «ایالات متحدۀ امریکا و ترکیه به
حساب دالرهای نفتی قطر و عربستان سعودی اوضاع سوریه را به شدت متشنج می سازند. در حالی که هیلری
کلنتن جامعۀ جهانی را به ضرورت مداخلۀ نظامی در سوریه متقاعد می سازد، سازمان سیا از شبه
نظامیان پشتیبانی نموده، آنان را آموزش می دهد.
واضح است که ایالات متحدۀ امریکا و متحدان ناتویی آن فرماندهان سازمان های تروریستی و جنایتکاران
معمولی را از کشورهای مختلف به مزدوری گرفتند و سپس آنان را در مراکز آموزشی ویژه
در خاک ترکیه و لبنان آموزش دادند.» یک تن از مقامات امنیتی عراق که عضو هیئت
ناظران کشورهای اتحادیۀ عرب نیز است، می گوید
که او در شهر حمص سوریه نوکران و اجیران پاکستانی، عراقی و افغان را دیده است که
علیه دولت سوریه می جنگند.
تمام این ها نشان می دهد که «دشمن» امریکا در
افغانستان، چگونه به دوستش در سوریه مبدل شده و منافعش را تأمین می کند.
سازمان انقلابی افغانستان
باور دارد که مبارزۀ دموکراتیک باید با مبارزۀ ملی (مبارزه علیه امپریالیزم) گره
بخورد تا توده های ستمدیده به رهایی برسند.
مبارزه ای که با حمایت امپریالیست ها علیه استبداد صورت می گیرد، به معنای تنگتر نمودن
حلقۀ اسارت و بردگی بر گردن خلق های تحت ستم است، و این اسارت «دموکراتیک» نه تنها
ملتی را به آزادی و دموکراسی نمی رساند،
بلکه شدت ستم را بیشتر و بیشتر می سازد.
ما در کشور خود جریانات،
احزاب، سازمان ها و گروه هایی را سراغ داریم که به بهانۀ مبارزه علیه استبداد
(طالبان و جهادی ها) به پای استعمارگران گل
ریختند و آنان را قهرمانان دموکراسی در کشور ما جار زدند، ولی اینک با گذشت بیشتر
از ده سال، توده های ما با پوست و استخوان حس
می کنند که چگونه زیر ستم
امپریالیست های گوناگون، جهادی ها، طالبان، خادی ها و تکنوکرات های مزدور هست و بود خود را
می بازند. در حالی که افغان ها با تمام وجود جنایت های این تجاوز را تجربه می کنند، شماری از جریانات
سیاسی ایران برای سرنگونی رژیم سفاک ولایت فقیه، به جای باور و ایمان بر بازوان
ستبر توده های تهیدست ایرانی، چشم امید
به امپریالیست ها دوخته و عملاً در خط
تسلیم طلبی قرار گرفته اند که مطمئناً سرنوشت همسان با تسلیم طلبان ما خواهند
داشت.
سازمان
انقلابی افغانستان ضمن همبستگی عمیق با خلق ها و توده های تحت ستم سوریه و ایران، به
این باور است که رهایی آنان از زیر یوغ استبداد و فاشیزم مذهبی، تنها و تنها با
مبارزات دموکراتیک توده ای
ممکن است که در عین حال ضامن استقلال کشور باشد. جبین ساییدن بر چکمه های امپریالیست ها جهت مبارزه علیه استبداد
داخلی، کار چوکره های سیاسی است که در نهایت امپریالیست های خونخوار را بر گردۀ خلق های ستمدیده سوار می کنند.
مرگ
بر امپریالیزم
در
راه سوسیالیزم، به پیش!
سازمان انقلابی افغانستان
22 اسد 1391
