تئـــــوری و پراتـــــیک انـــــقلابی

عکس من
"ما به شکل گروه فشرده ی کوچکی در راهی پر از پرتگاه و دشوار دست یکدیگر را محکم گرفته و به پیش می رویم. دشمنان از هر طرف ما را در محاصره گرفته اند و تقریباً همیشه باید از زیر آتش آنها بگذریم. اتحاد ما بنابر تصمیم آزادانه ی ما است. تصمیمی که همانا برای آن گرفته ایم که با دشمنان پیکار کنیم و در منجلاب مجاورمان در نغلطیم که سکنه اش از همان آغاز ما را به علت این که به صورت دسته ای خاصی مجزا شده نه طریق مصالحه بلکه طریق مبارزه را بر گزیده ایم، سرزنش نمود اند.(...)! بلی، آقایان، شما آزادید ...هر کجا...دلتان می خواهد بروید ولو آنکه منجلاب باشد؛ ما معتقدیم که جای حقیقی شما هم همان منجلاب است و برای نقل مکان شما به آنجا حاضریم در حدود توانائی خود کمک نمائیم. ولی در این صورت اقلاً دست از ما بر دارید و به ما نچسبید و کلمه ی بزرگ آزادی را ملوث نکنید. زیرا که آخر ما هم "آزادیم" هر کجا می خواهیم برویم و آزادیم نه فقط علیه منجلاب بلکه با هر کس هم که راه را به سوی منجلاب کج می کند، مبارزه نمائیم!"(چه باید کرد؟)- لنین

۱۳۹۵ اردیبهشت ۱۴, سه‌شنبه

گرامی باد اول می، روز همبستگی کارگران سراسر جهان!



اعتراض حق طلبانۀ کارگران شیکاگو در تظاهرات گستردۀ اول می 1886 علیه سرمایه داری درست 130 سال قبل از امروز لرزه بر اندام طبقۀ استثمارگر انداخت. سرمایه داری با وارخطایی و ترس از دست دادن کاخ های مرمرین که با استخوان و خون کارگران بنا شده بود، با توسل به قدرت نظامی سرمایه، کارگران را به رگبار بسته و جمع کثیری از آنان را به خاک و خون کشانید. این اقدام جنایتکارانه نه تنها خشم کارگران شیکاگو را به همراه داشت بلکه با اعتراضات گستردۀ کارگران و سایر زحمتکشان سراسر جهان نیز مواجه گردید. امروز اول می منحیث روز همبستگی کارگران از سوی کارگران و سایر زحمتکشان در سراسر جهان تجلیل و گرامیداشت میگردد.
با اشغال کشور ما توسط امپریالیزم جنایتکار امریکا و حاکمیت دولت پوشالی، طبقۀ کارگر مثل سایر زحمتکشان کشور ما بدترین دوران روزگار خود را می گذراند و زندگی نکبت بار و مصیبت بار کنونی این طبقه و سایر زحمتکشان خود گواه کینه توزی طبقاتی امپریالیزم علیه طبقه کارگر و سایر طبقات زحمتکش است. تجاوز، قتل، کشتار، اسارت، فقر، بیکاری، اعتیاد و  شکاف عمیق طبقاتی،  افغانستان اشغالی را به جهنمی برای کارگران، دهقانان و سایر زحمتکشان مبدل ساخته است.
امروز زحمتکشان افغانستان مخصوصاً کارگران، در بدترین دوران عمر شان به سر می برند. کارگران و زحمتکشان کشور ما در جنگ های ارتجاعی چهاردهۀ گذشته و به ویژه در یک و نیم دهۀ اشغال امپریالیزم جنایتگستر امریکا، قتل عام شدند، به اسارت رفتند و خون شان بی محابا ریختانده شد و بر عفت و ناموس شان تجاوز صورت گرفت؛ این طبقات زحمتکش، نه تنها در بیکاری و فقر دست و پا می زنند، که مجبور اند با فروش دار و ندار شان با پذیرفتن خطرات راه های مرگبار قاچاق، برای فروش نیروی کار شان به کشورهای دیگر به اجبار فرار نمایند و بی هیچ مصونیتی نه تنها نیروی کارشان را ارزان بفروشند بلکه باید بدترین توهین ها را نیز متحمل شوند. فرار اجباری نیروی کار به کشور های همسایه و اروپایی بعد از 2014 به شکل بی سابقۀ افزایش یافته و هر روز صدها جوان با تحمل سخت ترین شرایط برای زنده ماندن فرار را بر قرار ترجیح میدهند. این فرار زمانی به اوج خود رسید که منحوس ترین دولت پوشالی به هدایت مستقیم امپریالیزم امریکا زیر نام «حکومت وحدت ملی» ساخته شد که نوکران پوشالی (غنی و عبدالله) مثل حامد کرزی، کینه و عداوت شان را به توده ها نشان دادند و مزدورمنشی و غلامی شان را به امپریالیزم ثبت تاریخ کردند.
کارگران و سایر زحمتکشان کشور ما در حالی از این روز گرامیداشت به عمل می آورند که در حال حاضر بیشتر از چهل درصد نیروی کار کشور در بیکاری مطلق به سر می برد، فقر سایۀ شوم خود را بر بیشتر از 95 درصد توده های زحمتکش و ستمدیدۀ ما گسترانیده است؛ هر روز تعداد اندکی از فابریکه های موجود در ولایت های هرات، بلخ، قندهار، ننگرهار و کابل که عمدتاً از سوی بورژوازی ملی به فعالیت آغاز نموده اند در مقابل تولیدات خارجی و بورژوازی بزرگ ورشکست شده و این امر منجر به اخراج کارگران و افزایش کتله عظیم بیکاران کشور می گردد.
دولت پوشالی از طریق باندهای مافیایی که ستون اساسی این دولت را می سازد،  برای دست یافتن به سودهای افسانوی، و رهایی از خشم نهفتۀ کارگران که در حال حاضر در بیکاری به سر می برند،  به شکل سازمان یافته به پخش مواد مخدر دست میزند تا با معتاد ساختن کارگران و سایر زحمتکشان، آنان را به اجساد بی روح و بی احساس مبدل نمایند. همین اکنون بیشتر از سه ملیون افغان در سنین مختلف به این پدیدۀ شوم مبتلا گردیده اند و هر روز بر تعداد آنان افزوده می شود.
تاریخ مبارزۀ طبقاتی به وضوح بیانگر اینست که کارگران، دهقانان و سایر زحمتکشان، تنها و تنها با مبارزۀ پیشرونده و انقلابی می توانند از ستم و تعدی طبقات استثمارگر و ارتجاعی رهایی یابند. در کشور ما که امپریالیزم امریکا - ناتو و دولت های ارتجاعی منطقه، با تجاوز و ستمگری و انتحار و انفجار، دشمنی شان را با طبقات زحمتکش اعلام نموده اند، یگانه راه برای نجات و رهایی زحمتکشان مبارزۀ ملی- دموکراتیک انقلابی است. زحمتکشان با بر افراشتن پرچم مبارزۀ انقلابی می توانند، کاخ جور و ستم را سرنگون ساخته و با رهایی شان از زیر یوغ امپریالیزم و طبقات مرتجع، جامعۀ عاری از ظلم و جنایت را بنا نهند.
سازمان انقلابی افغانستان که خود را جزئی از جنبش انقلابی پرولتری افغانستان و جهان می داند و با اراده و تعهد کامل به مارکسیزم، لنینیزم، اندیشۀ مائوتسه دون در راه بی چیزترین طبقه مبارزه می کند، از روز اول می گرامیداشت به عمل آورده و به کارگران به خون خفته و دلاور شیکاگو، سایر نقاط جهان ومخصوصاً کارگران و زحمتکشان جانباختۀ افغانستان که در سال های گذشته با بمباران جنایتکاران سوسیال امپریالیزم، امپریالیزم امریکا و متحدان ناتویی اش، مزدوران جنگسالار، طالبان جنایتکار و داعشی های وحشی جان باخته، درود می فرستد و بار دیگر درین روز بزرگ پیمان می بندد که جز به بیرون راندن اشغالگران و ایستادن در پیشاپیش جنبش زحمتکشان افغانستان برای ایجاد جامعۀ عاری از طبقه نیاندیشیده و تا فتح قله های پیروزی از پا ننشیند.

مرگ بر امپریالیزم!
در راه سوسیالیزم، به پیش!

سازمان انقلابی افغانستان
اول می 2016

آمار مشاهده کننده ها

پر بیننده ترین ها